Ine Desmet werkt met verschillende materialen zoals papier, staal, hout en ongebakken of natte klei. Herkenbare beelden met een humoristische ondertoon zijn het resultaat van een persoonlijk proces van (taalkundig) denken en handelen. In een poging een logica te vinden en te begrijpen hoe dingen worden benaderd en waargenomen, zoekt ze naar een manier om zichzelf een houding te geven. Hieruit ontstaan site-specifieke constellaties waarbij werken steeds opnieuw worden heropgebouwd en hergebruikt. Dingen moeten opnieuw worden bekeken.
Door te werken met (fragiele) materialen met een tijdelijk karakter, wordt het werk van Ine vaak ter plaatse opgebouwd, onderhouden en weer afgebroken of krijgen ze een nieuwe, andere invulling. Zo vormt haar praktijk een onophoudelijk doorlopend (denk)proces – zoals een weg naar nergens die maar blijft doorgaan.